Pse nr 2 i Arlind Qorit është risia e këtyre zgjedhjeve

Paradoksalisht, për herë të parë në këto tre dekada, që kur Shqipëria po zhvillon zgjedhje pluraliste, këtë 11 maj, votuesit do të kenë mundësinë të zgjedhin jo më për një alternativë të vetme, por së paku për dy të tilla.

Pavarësisht se janë zhvilluar plot dhjetë beteja elektorale, ku palët kacafyteshin se kush është më tepër hajdut apo më pak i tillë, se cili e do më shumë demokracinë apo e përdhos më keq atë, për të gjitha partitë tona modeli i zhvillimit ekonomik ka qenë i njëjtë: ai neoliberal, ku të pasurit janë pasuruar gjithnjë e më shumë duke e rritur përherë e më thellë pabarazinë me ata që gjenden në skajin tjetër të litarit.

Lëvizja Bashkë prezanton programin/ Katër shtyllat e daljes nga kriza

Pra, në këtë kuptim, ne deri më tani kemi zhvilluar sfida elektorale ku votusit kishin vetëm iluzionin e të qenit përcaktues, pasi atyre nuk u jepej mundësia të ndryshonin thelbin e një modeli të paracaktuar ekonomik.

Cila do nga partitë qe do fitonte, kush do që të zgjidhjej kryeministër, rruga e “zhvillimit” nuk do të ndryshonte.

Edhe Rama i 2013-ës në opozitë, që u mundua ta përthyente këtë trajektore, duke folur për herë të parë për thellimin e pabarazive, duke servirur si ilaç kundër tij taksimin e ndershëm, e braktisi shpejt këtë filozofi dhe u kthye në traditën e mëparshme.

Prandaj sot kemi mbërritur në një pikë të vdekur, ku ndonëse kritikohen shumë oligarkët, biznesmenët që kanë përfituar prej favoreve të pushtetit politik, pothuajse askush nuk ofron receta se si mund të zgjidhet kjo anomali në të ardhmen. E vetmja që e bën këtë është Lëvizja Bashkë.

Qori: Lëvizja Bashkë e vetmja që nuk merr financim nga oligarkët

Boll të hedhësh një sy të shpejtë në programin e saj ekonomik dhe sheh se aty nuk ke të bësh me disa të rinj marksistë që urrjenë kapitalistët -siç i anetemojnë shpesh- por me shqetësimin për një shoqëri më të drejtë, më të ndershme dhe me shance më të barabarta për të tërë. Le të bëjmë një krahasim të thjeshtë. Sa herë dalin në studiot televizive partitë që e quajnë veten opozitare pretendojnë se do ta rergullojnë gjendjen e krijuar duke luftuar korrupsionin dhe duke i besuar “magjisë të tregut” që duke funksionuar në mënyrë të lirë dhe të pa kapur i rregullon gjërat “si me dorën e zotit”. Askush nuk flet për ndryshim modeli. PD nuk e pranon ekzistencën e oligarkisë, por vetëm atë të biznesmenëve të nënshtruar ndaj Ramës dhe kërkon ti çlirojë ata përmes konkurencës së ndershme dhe taksimit të sheshtë. Të njëjtën gjë prermton edhe Mundësia e Agron Shehajt, për të cilën nuk ekziston publikja dhe shteti social. Adriatik Llapaj nuk flet kurrë për mënyrën se si do të korrigjohet padrejtësia ekonomike e atyre që kanë përfituar abuzivisht në këto vite.

Të vetmit që e kanë këtë shqetësim janë Arlind Qori dhe bashkudhëtarët e tij politikë. Ata nuk e shmangin, por përkundrazi, e kanë vënë në zemër të programit të tyre shqetësimin për rikthimin e mundësive dhe shanceve të barabarta në shoqëri. Ata janë të vetmit që korrigjimin e padrejtësive të deritanishme nuk e shohin si një plaçkë të pistët që duhet larë në makinën rangallë të SPAK-ut, por si një anomali që duhet zgjidhur me masa dhe reforma politike. Nëse askush nga partitë e tjera nuk i përgjigjet dot pyetjes: “ç‘do të ndodhë me ata që deri më tani kanë përfituar në mënyrë të padrejtë, Lëvizja Bashkkë e ka zgjidhjen, “ata do të paguajnë më shumë”.

Kështu, nëse sot pjesa më e madhe e partive të djathta propozojnë taksë të sheshtë, nëse Rama aplikon po taksim të tillë për më të pasurit (tatimi i fitimit dhe mbi dividentin njësoj për të gjithë) partia e Arlind Qorit propozon diçka krejt të ndryshme. Sipas saj ata që fitojnë më shumë duhet të kontribuojnë më tepër, në emër të solidaritetit social.

Pra, sipas tyre, ai që fiton çikërrima nuk mund të paguajë të njëjtën përqindje fitimi me atë që fut në xhep miliarda. Për këta të dytët ata parashikojnë tatim fitimi deri në 20%. Po kështu, dividenti për aksionerët e mëdhenj, që nuk i përdorin për investime, por për luks, për vila të dyta e të treta, jahte apo makina super të shtrenta fitimet e tyre, nuk do të taksohet më me 7% por me 15%. Edhe drejtorët e bankave, menaxherët e korporatave që marrin rroga të majme mbi 4 mijë euro duhet t’i kthejnë shoqërisë 35% të pagës së tyre.

Kjo nuk kërkohet vetëm në emër të solidaritetit social, sipas të cilit askush që nuk mund të ndihet mirë mes të skamurve, por edhe si një detyrim për rishikimin epadrejtësive të deritanishme.

Skanimi/ Çfarë synon partia e Arlind Qorit

Natyrisht, që i kqyrur nga një këndvështrim i majtë, ky program mund të vlerësohet për idealet humaniste dhe vlerat e barazisë që ngre lart. Por dobia e tij shoqërore shkon përtej kësaj. Ajo e tejkalon ndarjen mes të djathtës dhe të majtës, pasi duke konkuruar me një platformë të tillë, Qori dhe shokët e tij i japin mundësinë votuesve të kenë të drejtën për të zgjedhur së paku mes dy alternativave, asaj të një kapitalizmi të egër, që mbrojnë gjithë partitë e tjera dhe tjetrës, për një qasje social demokrate, më të drejtë, më të ndershme dhe më solidare.

Duke konkuruar për të parën herë në këto zgjedhje politike, Lëvizja Bashkë i ka pasurur ato. Ndaj dhe ndonëse i rënë me short, numri 2 në fletën e votimit i shkon më së miri. Sepse falë saj për herë të parë në këto 30 vite, votuesit do të kenë fatin e një alternative të dyfishtë, të kundërt me dogmën neoliberale që kanë qenë të dënuar të zgjedhin deri më sot.