Propaganda serbe që shpërthen si jashtëqitje nga goja e propagandistëve shqipfolës

Askund në botë s’kam parë më shumë se në stafet drejtuese të partitve tona opozitare, burra me buzë që duken si salçiçe të varura në nofullat e kuajve, nga zymtia e shpirtit bosh.

Prandaj, nuk është çudi që ata nuk mund t’i shqiptojnë qartë shkronjat dhe fjalët e gjuhës së tyre amtare, por i ngatërrojnë me tingujt e pordhave të tyre, të cilat i nxjerrin nga goja dhe nga prapanica, si fjalime parlamentare.

Dhe si për çudi të Zotit, sa më shumë që bashkëpunojnë me Vuçiqin për ta rrëzuar Albin Kurtin nga pushteti, aq më shumë buzët, hundët dhe nofullat e tyre ngjajnë me të tijat.

Shikoni si bëhen mavi buzët e Lirim Mehmetajt sa herë që shkumbojnë urrejtje për Albin Kurtin.

Në atë çast ai duket si një hindus i kastës varrmihëse, që mezi pret të vdesë politikisht Albin Kurti, për ta siguruar bukën e gojës.

Në fakt, ai duket si një përzierje e një pjestari të kastës hinduse të varrmihësve dhe një imami profesionist taleban nga Pakistani, i cili i siguron të ardhurat personale nga larja e gjynaheve të xhenazeve politike.

Figurat si Baton Haxhiu, Lirim Mehmetaj, Berat Buzhala, Leonard Kërçuki, Adriatik Kelmendi, Valon Syla, Dugagjin Gorani dhe Ilir Mirena, përveç se shërbejnë si instrumente politike të interesave të Serbisë dhe të korrupsionit brenda vendit, janë shembuj të qartë të patologjisë morale dhe etike.

1. Psikologjikisht, këta individë shfaqin tipare të egoizmit ekstrem, të mungesës së empatisë dhe të narcisizmit të shëmtuar propagandistik. Shumë prej tyre keqpërdorin frikën, urrejtjen dhe përçmimin për ta manipuluar opinionin publik dhe për ta mbajtur kontrollin mbi perceptimet. Ky është një mekanizëm mbrojtës i shpirtit të tyre bosh, një përpjekje për ta justifikuar tradhtinë edhe pse ajo buron nga pazaret e tyre të fshehta me pushtetin serb dhe me interesat e tij armiqësore ndaj popullit shqiptar.

2. Politikisht, ata funksionojnë si ‘zgjatime të shërbimeve të jashtme sekrete’, duke minuar sovranitetin e shtetit të tyre, duke i përçarë qytetarët dhe duke e zbehur legjitimitetin e udhëheqësve të vërtetë.

Keqoërdorimi i mediave për të prodhuar narrativë të rreme dhe sulme personale është strategji e qëllimshme për t’i destabilizuar strukturat demokratike dhe për të krijuar kaos moral.

3. Filozofikisht, veprimet e tyre përfaqësojnë tradhtinë ndaj vlerave universale: ndaj së vërtetës, ndaj drejtësisë dhe ndaj dinjitetit të kombit.

Ata kanë zgjedhur të jetojnë sipas ligjeve të interesit personal dhe manipulimit, duke e bërë tradhtinë një art të rafinuar, një version pervers të moralit utilitar.

4. Etikisht, nuk ka asnjë kompromis; çdo raportim i deformuar, çdo sulm personal dhe çdo përçmim publik është një akt i ndërgjegjshëm i shkatërrimit të komunitetit dhe i degradimit të standardeve qytetare.

5. Moralisht, ata kanë humbur lidhjen me përgjegjësinë për fjalën dhe veprimin e tyre. Çdo përpjekje për të mbuluar tradhtinë me racionalizime politike ose filozofike është një dëshmi e një shpirtësie të sëmurë që ka zëvendësuar ndershmërinë me servilizëm.

Në këtë kontekst, Baton Haxhiu, Lirim Mehmetaj dhe të tjerët nuk janë thjesht gazetarë apo analistë; ata janë përfaqësues të një klase që ka vendosur të shesë dinjitetin, të manipullojë perceptimet dhe të shkatërrojë demokracinë për përfitime personale. Çdo buzëqeshje e tyre fallso, çdo artikull i tyre apo çdo intervistë e tyre e koordinuar me shtetin serb, është një vegël për ta ushqyer urrejtjen, përçarjen dhe kaosin.

Në këtë mënyrë, kur lexojmë ose dëgjojmë fjalimet dhe shkrimet e tyre, duhet të kuptojmë se nuk kemi të bëjmë thjesht me opinion publik, por me një formë të sofistikuar të propagandës që përdor metafora të gjalla, sulme personale dhe deformime të realitetit për ta shitur tradhtinë si mision të shenjtë kombëtar.