Luljeta Pula, dështimi përballë Rugovës

Para pak ditësh, Luljeta Pula dha një intervistë ku foli edhe për presidentin historik, Ibrahim Rugova, të cilin e kritikoi ashpër. S’ka dyshim se Luljeta kishte tentuar të përfitonte duke qenë krah Rugovës.

Në fakt, në përgjithësi, në politikën shqiptare nuk mungojnë figurat që kanë tentuar të bëjnë emër duke u vënë përballë ikonave kombëtare. Por rrallëkush ka dështuar aq turpshëm sa Luljeta Pula përballë Ibrahim Rugovës. Në vend që të ofronte një vizion më të madh, një projekt që ta bindte popullin se meritonte të dëgjohej, ajo u shfaq si një zë i mprehtë, por bosh, që nuk prodhonte as ide, as rrugëdalje.

Rugova nuk ishte vetëm presidenti i Kosovës, por simboli i urtësisë dhe mençurisë kombëtare. Përballë tij nuk mjafton të kesh fjalë – duhet të kesh vlera, integritet dhe guxim moral. Pula nuk i kishte këto. Ajo e ndërtoi profilin e saj politik mbi kundërshtimin personal dhe sulmin emocional, jo mbi ofertën programore dhe respektin për popullin që e gjykon.

Historia është e pamëshirshme me politikanët që mendojnë se fama ndërtohet duke goditur një personalitet që mishëron shpresën e një kombi. Rugova e fitoi betejën pa e nisur fare, sepse nuk kishte nevojë të përgjigjej ndaj një figure që nuk përfaqësonte as një grimë të aspiratave të qytetarëve.

Sot, Luljeta Pula mbetet një shembull i qartë i asaj se si dështimi nuk vjen vetëm nga mungesa e talentit politik, por edhe nga mungesa e vetëdijes përpara kujt qëndron. Përballë Rugovës, ajo nuk ishte as kundërshtare e denjë, as sfidante reale – ishte thjesht një notë e falsifikuar në simfoninë kombëtare të Kosovës.

Luljeta është simbol i dështimit dhe, në moshën e saj, e sheh të kaluarën me inat e mllef, për faktin se rruga e gabuar e ka sjellë në dëshpërim – fatkeqësisht duke u munduar që për dështimet e saj të akuzojë të tjerët.